Azijski Gibraltar
Singapur, utopija 21. veka i druga najveća luka na svetu, na najbolji mogući način pokazuje zadivljujuće kontraste uvek uzburkane Azije! Arhipelazi oko ekvatora, neobična mesta, aktivan odmor, drugačija kultura, uzbudljivi hramovi, tople noći i sočni ukusi – samo su deo memorije koja će trajati ceo život!
Republika Singapur je ostrvska grad-država u jugoistočnoj Aziji na jugu Malajskog poluostrva. Sa svojih 704.0 km², najmanja je država u Jugoistočnoj Aziji, a zbog njenog strateški važnog položaja često je zovu i „Azijski Gibraltar”.
Teritoriju ove pitoreskne države čine 63 ostrva, uključujući i glavno ostrvo Singapur, dok je nastanjuju pre svega Kinezi (75.2%), zatim Malajci (13.6%), Indijci (8.8%) i Evroazijci (2.4%). Danas u Singapuru živi oko 5 miliona stanovnika, ali do tog broja teško se došlo. Naime, svesna veoma ograničenih prirodnih resursa i male teritorije, vlada je uvela politiku kontrole rađanja krajem 60-ih godina. Zatim, tokom 90-ih, populacija je ostarila i sve manji broj ljudi učestvovao je na tržištu rada. U dramatičnoj promeni politike, Singapurska vlada je uvela “bebi bonus”, šemu iz 2001. godine koja ohrabruje parove da imaju više dece. Kako se situacija nije poboljšala, vlada je počela da stimuliše strance da imigriraju u Singapur, kako bi oni sprečili smanjenje singapurske populacije. Možda je upravo zato Singapur ocenjen kao najprijateljskija zemlja za poslovanje na svetu u kojoj radi na hiljade stranih radnika!
Ali, nisu samo oni koji rade radi posetioci Singapura! Smtra se da oko 10 miliona turitsta godišnje poseti ovo ostrvo, što čini turizam jednom od njegovih najvećih industrija. Neverovatna čistoća grada, kao i njegova moderna arhitektura prožeta živopisnim budističkim hramovima, ono je što privlači turiste. Trgovačka oblast Orčard Roud sa velelepnim tržnim centrima pretežno u staklu, koja je ime dobila po voćnjacima koji su nekada ivičili put, jedna je od njaprimamljivijih oblasti u regionu. Da bi privukli još turista vlada je odlučila da legalizuje kockanje, pa je odobrila izgradnju dva kazina 2005. godine. Šljaštećoj vizuri grada doprinelo je i osvetljavanje zgrada u samom centru kako bi se ravnopravno takmičio sa regionalnim rivalskim gradovima poput Hong Konga, Tokija i Šangaja.
Ime “Singapura” potiče od sanskritskog “singa” (“lav”) i “pura” (“grad”). Prema malajskim analima, ovo ime je ostrvu dao Sumatranski princ iz 14. veka Sang Nila Utama, koji je, nakon što se iskrcao na ostrvo zbog oluje, primetio čudnu zver na obali. Međutim, najnovija istraživanja Singapura pokazuju da lavovi nikada nisu živeli tamo, a zver koju je video Sang Nila Utama je najverovatnije bio malajski tigar! Ipak, ime je zadržano, a legenda stvorena.
9. avgusta 1965. godine Singapur se odvojio od federacije koja je formirala Maleziju i postao nezavisna republika, a iste godine postao je i član Ujedinjenih nacija. Ipak, njegova moderna izgradnja vezuje se još za 1819. godinu, kada se Tomas Stamford Refls, osnivač modernog Singapura, iskrcao na ovo ostvo. Uočivši njegov strateški geografski potencijal za trgovačku postaju u jugoistočnoj Aziji, Refls je potpisao sporazum sa Sultanom Huseinom Šahom od Johora u ime britanske istočnoindijske kompanije i tako počeo da razvija Singapur kao britansku trgovačku postaju i naselje. To je obeležilo početak modernog doba ostrva, a mesto na koje je Tomas pvi put kročio došavši u Singapur ukrašeno je njegovom statuom.
Kako nam Singapur pruža svoje ruke kroz fuziju boja, mirisa i ukusa, upravo takva situacija je i kada su religija i jezici u pitanju. Oko 51 procenat stanovništva u ovoj višereligijskoj državi praktikuje Budizam i Taoizam, dok u znatno manjem broju ima Hrišćana, Muslimana, Sika, Hindusa i drugih. Kada je jezik u pitanju, iz istorijskih razloga, kao nacionalni izabran je Malajski, dok su službeni jezici Engleski, Mandarinski i Tamilski. Upotreba Engleskog je postala široko rasprostranjena nakon što je uveden kao prvi jezik u obrazovnom sistemu, ali za kinesku zajednicu postoje specijalne škole koje dobijaju dodatna finansijska sredstva da bi obuku vršili na mandarinskom. Neke škole kombinuju jezike, koristeći i Engleski i druge jezike. Javni znaci i zvanične publikacije su na Engleskom, ali obično postoje i prevedene verzije u ostalim službenim jezicima. Većina Singapuraca govori lokalnim hibridnim oblikom Engleskog koji se zove „Singliš” – singapurski engleski koji ima mnoge kreolske karakteristike, mešajući vokabular i gramatiku standardnog engleskog, kineskih dijalekata, malajskog i indijskog jezika.
Ono što se eventualno zamera Singapuru je manjak pijaće vode koja se, bez prirodnih slatkovodnih reka i jezera, dobija iz kišnice ili dovozi iz Malezije. Ali, uz zadivljujuću prirodu, narod koji živi u skladu sa njom i uz uživanje u lokalnim specijalitetima – pirinčanom i kokosovom vinu, svaki nedostatak brzo se zaboravi!
